Είστε εδώ
Μήνυμα σφάλματος
Strict warning: Declaration of views_horizontal_slider_style_plugin::options_validate() should be compatible with views_plugin_style::options_validate(&$form, &$form_state) στην _registry_check_code() (γραμμή 3062 του /home/ftpsolut/PANOS/tsilimantos.com/includes/bootstrap.inc).
Κριτικές Βιβλίων
 |
Ο Κώστας Ταιλιμσντός είναι ένας πολυγραφότατος Πωγωνήσιος φιλόλογος. Ξεκίνησε από τον έμμετρο (ποιητικό) λόγο για να σημειώσει και μεγάλες επιτυχίες στον μεταφραστικό και τον πεζό λόγο. Από παιδί ταξίδεψε με τα φτερά του Πηγάσου με πρώτους καρπούς τα επιτεύγματα του, που είδαν το φως της δημοσιότητας στο «Παιδικό φως» της Πόλης. Από τις στήλες της «Ηπειρωτικής Εστίας» δημοσιεύτηκαν ποιήματα του και κριτικές, καθώς κα μετάφραση Τούρκων ποιητών και διηγηματογράφων.
Να μη ξεχνούμε οτι η ποίηση είναι το πολυτιμότερο δώρο, που εχάρισε ο Θεός στον άνθρωπο. για την κατάκτηση των μεγάλων ιδανικών του πνευματικού κόσμου. Αυτό είχε υπόψη του ο Ζοχαρίας Παποντωνίου, όταν τιτλοφορούσε την ποιητική Συλλογή του «ΤΑ ΘΕΙΑ ΔΩΡΑ».
|
|
Ο Κώστας Τσιλιμαντός, ως άνθρωπος των γραμμάτων και απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, υπήρξε ανέκαθεν θιασώτης του καλού λόγου και των όμορφα καμωμένων λέξεων, ενώ στην πραγματικότητα δεν ένιωσε, πιστεύω, ποτέ την ανασφάλεια της αναγνώρισης από τους δήθεν περιώνυμους εκδοτικούς οίκους (που στο άγχος των «ευπώλητων» θυσιάζουν συχνά πραγματικά διαμάντια της νεοελληνικής γραμματείας).
Με τη συλλογή ανεκδότων από τους αρχαίους με τον γενικό τίτλο «Φιλόγελως» και τις δύο ποιητικές συλλογές «Pectore abimo» και «Μ' ένα δρεπάνι φως», δεν προξενεί εντύπωση το ότι η «Ανθολογία Κων/πολιτών ποιητών του 20ού αι.» τον συμπεριέλαβε στις σελίδες της. Άρθρα του και μελέτες έχουν κατά καιρούς φιλοξενηθεί σε σημαντικά έντυπα, ενώ έργο ζωής για εκείνον αποτέλεσε η έμμετρη μετάφραση της Αινειάδας του Βιργιλίου (εκδ. Ταξιδευτής, 2007). Αφορμή όμως αυτού του άρθρου στάθηκε το νέο έργο του με τίτλο «Πωγωνίσιος Λόγος-Γλωσσικά και Παροιμίες», που είναι προδιαγεγραμμένο να συγκινήσει κάθε εραστή της εξέλιξης της ελληνικής γλώσσας, όπως αυτή αποτυπώνεται στα ιδιώματα της πωγωνίσιας ντοπιολαλιάς.
|
 |
Αυλικός ποιητής ήταν ο Publius Virgilius Maro (70-19 π.Χ.), αλλά δεν ήταν ο μόνος. Στην αυλή του Αυγούστου συγκαταλέγονται και άλλοι, π.χ. ο Οράτιος (65 - 8 π.Χ.), ο Βάριος και άλλοι πλην του Οβίδιου (43 π.Χ. - 18 π.Χ.), ο οποίος φαίνεται πως δεν έστερξε στις απαιτήσεις του αυτοκράτορα και του φίλου του Μαικήνα (προστάτη των ποιητών) και έτσι εξορίστηκε στους Τόμους της Μαύρης Θάλασσας, όπου και πέθανε πικραμένος. Ομως ο Βιργίλιος ένιωσε τόση ευγνωμοσύνη, προς τον αυτοκράτορα που βάλθηκε να τον υμνεί, έστω και διακριτικά.
Στην «Αινειάδα» του ο ποιητής θέλησε να δώσει ένα εθνικό έπος στους Ρωμαίους, ανάλογο με εκείνα του Ομήρου και άλλων Ελλήνων, για την υποτιθέμενη καταγωγή τους από τους επιζήσαντες της καταστροφής της Τροίας, αλλά με πιο φιλόδοξες επιδιώξεις. Με την καταγραφή και συρραφή μύθων επιχείρησε να συνδέσει την ιστορία της κτίσεως της Ρώμης με εκείνην της πολύχρονης επικράτησης του Αυγούστου και της ειρήνευσης της Ιταλίας μέσα από απανωτούς εμφύλιους πολέμους.
|
 |
"Εχει ειπωθεί, και τον τελευταίον καιρό ακολουθείται αυτός ό λόγος κατά κόρο, ότι το έργο τέχνης έχει σκοπιμότητα. Δε γίνεται δηλαδή ή τέχνη για την τέχνη, άλλα εξυπηρετεί κάποιον σκοπό. Και ό σκοπός είναι ή πεμπτουσία και ή αποστολή της τέχνης. Πολλές φορές έχω βρεθεί μπροστά στο δίλημμα: νά υπηρετήσω ένα σκοπό, ή να ξεφορτωθώ τά όσα έχουν συσσωρευτεί μέσα στά βάθη τοΰ είναι μου; ΤΙ θά γίνω, λέει ό ,Παλαμάς, αν δε μιλήσω και ακούω νά μουγκρίζει οτήν ψυχή μου ή θάλασσα μου πού με συγκλονίζει;
Πραγματικά αυτές οί σκέψεις έρχονται στο διάβασμα τών πρώτων ποιημάτων τοΰ Κώστα Γ. Τσιλιμαντού. Είναι ό ήρεμος ποιητής, πού ξέρει άριστα νά ζωγραφίζει και μελαγχολικά νά στοχάζεται. Δεν είναι όμως ό ποιητής πού εγκατάλειψε την όμορφη μούσα του, νά συνεχίσει μόνη της το δρόμο πού τοΰ χάραξε. Ξέρει καλά ότι ό ποιητής δεν πρέπει νά βασίζεται μόνο στο τάλαντό του. Πρέπει νά το πλουτίσει μέ τήν παρατήρηση και τή μελέτη κι έτσι τον άκοΰς μέσα σέ μιά δίνη από Έλληνοπρέπεια, μυθολογία και σοφές ρήσεις νά τραβάει κοντά του το συναίσθημά σου και νά σέ παρακινεί στο νά συμπορεύεσαι και νά πείθεσαι ότι κάτι μεγάλο τελεσιουργεΐται στις σελίδες τοΰ ΡΕCΤΟRΕ ΑΒ ΙΜΟ.
|
|
... «Μέσα στα βάθη του είναι μου πού μυστικά φυσάει ενα δοξάρι ακοίμητο δουλεύει το σκοπό του/...».
Παρμένοι οι παραπάνω στίχοι από την πρόσφατη ποιητική συλλογή του συμπατριώτη ποιητή Κώστα Τσιλιμαντούυ, μας δίνουν με την πρώτη κιόλας στιγμή την κύρια εικόνα της σκέψης κι έκφρασης του ποιητή. Μελετώντας το δημοσιευμένο έργο του παρατηρούμε δίχως καμιά δυσκολία το ύψος της λυρικότητας και τεχνικής των στίχων του πού ενισχύουν έτσι το πιστεύω μας, ότι στ' αλήθεια ένα δοξάρι ακοίμητο δουλεύει στα τόσα νοήματά του, με σωστή εφαρμογή της απόλυτης τεχνικής και του λυρισμού πού αποδίνει το καλά κρατημένο δοξάρι. Και θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι είναι αδύνατον στον περιορισμένο χώρο του προκείμενου ενημερωτικού σημειώματος μας, να δώσουμε ολοκληρωμένη την εικόνα πού δημιουργήσαμε από την μελέτη της ποιητικής συλλογής «Έκ Βαθέων», όπως επίσης είναι αρκετά δύσκολο να χαρακτηρίσουμε εκείνα τα «κομμάτια» πού ιδιαίτερα μας έκρουσαν ευαίσθητες χορδές. Και τούτο γιατί ό,τι κι' αν διαβάσεις μέσα σ' αυτή τη συλλογή, έχει το δικό του χρώμα, την ξέχωρη εικόνα του, τη δική του μορφή. Σε «μεταφέρει» ή εικόνα τής ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ, σ' αναβαπτίζει το
|
|
Αν καταπιανόμαστε στην τοπική αυτή εφημερίδα με την παρουσίαση μιας ελλαδικής ποιητικής συλλογής, αυτό γίνεται για τον ειδικό λόγο, ότι ο ποιητής υπήρξε εκπαιδευτικός, που υπηρέτησε παλαιότερα στο Ζωγράφειο. Συνεπώς, πολλοί ομογενείς, ιδίως συνάδελφοι του, αλλά και μαθητές του, θα θυμηθούν τον Κώστα Τσιλιμαντό. Τον πρόσχαρο και εκδηλωτικό άνθρωπο. Τον ευσυνείδητο και υπεύθυνο καθηγητή- Τον καταρτισμένο φιλόλογο. Το ανήσυχο ερευνητικό του πνεύμα. Την άπληστη και ακόρεστη δίψα της ψυχής του.
Ο υπογράφων είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει προσωπικά κατά τη διετή μετεκπαίδευση του στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης, να εκτιμήσει όλα αυτά τα προσόντα του και να επικοινωνήσει μαζί του σε θέματα των κοινών σπουδών τους με τρόπο δημιουργικό, ακόμη και μέσα από τις διαφωνίες τους.
|
|
Ο Κώστας ,Τσιλιμαντός είναι Ηπειρώτης από την Πωγωνιανή. Έζησε, όμως, χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Στην Πόλη γύρισε και μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να υπηρετήσει ως καθηγητής φιλόλογος στη Μεγάλη Σχολή, στο Ιωακείμειο, στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης-αργότερα και στην Ελλάδα ως γυμνασιάρχης και λυκειάρχης.
Τη μετάφρασή του της Αινειάδας, δημοσιευμένη με την υποστήριξη του Συνδέσμου των Μεγαλοσχολιτών, την αφιέρωσε στους Νίκο Καζαντζάκη και Ι. Θ. Κακριδή - όχι τυχαία, καθώς συνειδητά διάλεξε να ακολουθήσει τους μεταφραστικούς τρόπους που κι εκείνοι εφάρμοσαν στις μεταφράσεις της Ιλιάδας και της Οδύσσειας: τον ιαμβικό δεκαεπτασύλλαβο στίχο, και το υιοθετημένο στην υπόθεση του έπους γλωσσικό κεφάλαιο που αρχίζει με τον Πάλλη, τον Εφταλιώτη και άλλους, και κορυφώνεται με τους Καζαντζάκη-Κακριδή (σ.12).
|
Σελίδες
