Είστε εδώ
Μήνυμα σφάλματος
Strict warning: Declaration of views_horizontal_slider_style_plugin::options_validate() should be compatible with views_plugin_style::options_validate(&$form, &$form_state) στην _registry_check_code() (γραμμή 3062 του /home/ftpsolut/PANOS/tsilimantos.com/includes/bootstrap.inc).
Κριτικές Βιβλίων
 |
Από τη Βόνιτσα το βιβλίο με ποίηση του κ. Κώστα Γ.Τσιλιμαντού. Λειτουργός της Μέσης Παιδείας ο ποιητής (Γυμνασιάρχης). Φέρνει το ξεχείλισμα της καρδιάς του, στις σελίδες Επισφραγίζοντας και τον τίτλο της συλλογής. Μια συμπύκνωση ενός λυρικού στοχασμού. Που σε στιγμές φτάνει το επίγραμμα. Ένας απολογισμός πλούσιος μιας ευαισθησίασς και μιας καλλιέργειας εκλεκτής. Γίνεται άμεση η παρουσία tow κλασίκού κόσμου στις σελίδες.
|
|
Ζυμωμένος με το δημοτικό τραγούδι και την καλή παραδοσιακή μας ποίηση ο Κ. Τσιλιμαντος στη συλλογή « PECTORE ΑB IΜΟ (εκ βαθέων) μπορεί με τον τρόπο του να εκφραστεί άνετα και να μεταδόσει τη συγκίνηση του, όταν μάλιστα οι πηγές της είναι το ελληνικό τοπίο,η λαϊκή παράδοση, ο λαϊκός μας πολιτισμός και η θυμορφη διάθεση των απλών ανθρώπων: «Εξω στον ηλιότοπο μεσογεναριάτικα/ στο χαγιάτι το παλιό κάθονταν αραδαριά/ του χωριού οι πρωτόγεροι κοιλοπροσηλιάζονταν/. Έξυναν τα γένια τους, κομπολογοπαίζανε,/ στρίβαν τις μουστακες τους, σφίγγαν τα ζωνάρια τους/ και του ηλιού την αυλακιά με βουκέντρες μέτραγαν/. Κι ένας γέρογέροντας μες στους γέρους ρώτησε/. Για σκεφτείτε, βρε παιδιά, τί να τρώει ο βασιλιάς/! Σε μπελά τους έβαλε τούτο δω το ρώτημα/, που όλων των πρωτόγερων πέρασε τα στόματα/. Στην αγκουσαμάρα τους ξύστηκαν ξεξύστηκαν/ κι άξαφνα ένας γέροντας την κοιλιά χαϊδεύοντας/ σ' όλους βροντοφώναξε:/ Τι να τρώει ο βασιλιάς; Πεκουμέζι με ψωμί!»
|
|
|
Ο Κώστας Τσιλιμαντός, που είναι ένας λυρικός ποιητής και ανικανοποίητος διανοούμενος, έκαμε το ωραίο και το προκλητικό τόλμημα να συγκετρώσει μιαν ανθολόγηση απ’ την εύθυμη επιγραμματική αρχαία μας γραμματεία και να την δώσει, μεταφρασμένη στην τωρινή μας γλώσσα. Και πέτυχε, όχι μοναχά να τήξει την κρυσταλλωμένη ανεπανάληπτη εκείνη ποιήση, που κρατούν αυτά τα δύσκολα αριστουργήματα του ανθρώπινου λόγου αλλά και να μας δώσει ακόμη και την φωτοσκίαση της πυκνωμένης σοφίας τους, σ’ έναν ζωντανό και πλαστικό τόνο καθημερινότητας. Είναι μια εργασία που ξεπερνάει οπωσδήποτε τα όρια και τις αξιώσεις,που δικαιούμαστε να έχουμε αποόναν καλό φιλόλογο. Γιατί, δεν έγινεν εδώ ό,τι σ’ ένα κείμενο, έστω και ποιητικό.
|
|
Ο κ. Κώστας Τσιλιμαντός δεν είναι καινούργιος στα σημερινά μας γράμματα. Απο χρόνια κάμποσα τώρα ασχολείται γόνιμα με τον ποιητικό –περισσότερο- λόγο κι έχει μάλιστα να μας δείξει μέχρι στιγμής αρκετούς στίχους, που φανερώνουν πως σίγουρα δε στερείται προσόντων και δυνάμεων βασικών για το χτίσιμο ενός έργου, μέσα στη λογοτεχνία μας, πράγματι προσωπικού. Το βιβλίο τούτο, έτσι, έρχεται, νομίζω, να στηρίξει τα παραπάνω. Γνωρίσματα του: ή παραδοσιακή γραφή και η εμφανής φυσική ύπαρξη, πίσω απ’ την οποίαν, εν τούτοις, κτυπά η καρδιά μιας υπερβατικής παρουσίας...
|
|
Ο Κώστας Τσιλιμαντός, που είναι γνωστός στα γράμματα μας (ειδικώτερα τους αναγνώστες της «Ηπειρώτικης εστίας»), θητεύει σε μια ελεύθερη και ανένταχτη ποίηση, φέροντας την καθαρότητα μιας αποκαθαρμένης αγωνίας, για να δώσει στον πάσχοντα άνθρωπο ένα προσωπικό μήνυμα, που να έχει κάποια όχθη μέσα στο χάος. Γι’ αυτό μετουσιώνοντας τις βιωμένες συγκινήσεις με την διυλισμένη γύρη της μνήμης ενός νόστου και την γεύση της διάψευσης, αφήνεται σ’ ένα λυρικό μονόλογο σηματοδότησης, όπου η ανθρώπινη υπόσταση θα υπερβεί την χοϊκή της καταβολή.
|
|
Με τον πιο πάνω τίτλο έφτασε στα χέρια μας το βιβλίο το Κώστα Γ. Τσιλιμαντού. Ένα θαυμάσιο βιβλίο 95 σελίδων με πρωτότυπο εξώφυλλο , όπου ο ζωγράφος του (δεν βλέπω να αναφέρεται το όνομα του) έχει συνδέσει τον κλασικισμό με το συμβολισμό. Δύο αισθητικές εκφάνσεις της τέχνης, που τις συνδέει άνετα η παρουσία της πανανθρώπινης γλώσσας που είναι η μουσική. Πριστού μιλήσαμε για το αισθητικό και νοηματικό κλίμα της ποίησης του Κ.Τ. θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο συγγραφέας παραθέτει στο τέλος του βιβλίου του αυτού ένα πολύ κατατοπιστικό γλωσσάρι για τον αναγνώστη. Ακόμη θα πρέπει να πούμε -εν προοιμιω- οτι ευτυχώς που για λόγους τεχνικούς του τυπογραφείου δεν παρουσιάζεται αυτή η θαυμάσια ποιητική γλώσσα του Κ.Τ. στο μονοτονικό σύστημα γραφής.
|
 |
Ο Κώστας Τσιλιμαντός, γέννημα και θρέμμα της Βοστίνας (Πωγωνιανής), φιλόλογος με πνευματική και φιλολογική θωράκιση, μας χάρισε το τελευταίο του πόνημα "Πωγωνίσιος Λόγος - Γλωσσικά και Παροιμίες" Αθήνα 2010. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο του χωριού του και δύο γυμνασιακές χρονιές και μετά βρέθηκε στην Κωσταντινούπολη όπου και φοίτησε στο Ζωγράφειο και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Σπούδασε με υποτροφία του ΙΚΥ στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και μετεκπαιδεύτικε στο διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης (ΔΜΕ). Υπηρέτησε απο τη θέση του φιλόλογου και του διευθυντή στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
|
Σελίδες
