... «Μέσα στα βάθη του είναι μου πού μυστικά φυσάει ενα δοξάρι ακοίμητο δουλεύει το σκοπό του/...».
Παρμένοι οι παραπάνω στίχοι από την πρόσφατη ποιητική συλλογή του συμπατριώτη ποιητή Κώστα Τσιλιμαντού, μας δίνουν με την πρώτη κιόλας στιγμή την κύρια εικόνα της σκέψης κι έκφρασης του ποιητή. Μελετώντας το δημοσιευμένο έργο του παρατηρούμε δίχως καμιά δυσκολία το ύψος της λυρικότητας και τεχνικής των στίχων του πού ενισχύουν έτσι το πιστεύω μας, ότι στ' αλήθεια ένα δοξάρι ακοίμητο δουλεύει στα τόσα νοήματά του, με σωστή εφαρμογή της απόλυτης τεχνικής και του λυρισμού πού αποδίνει το καλά κρατημένο δοξάρι. Και θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι είναι αδύνατον στον περιορισμένο χώρο του προκείμενου ενημερωτικού σημειώματος μας, να δώσουμε ολοκληρωμένη την εικόνα πού δημιουργήσαμε από την μελέτη της ποιητικής συλλογής «Έκ Βαθέων», όπως επίσης είναι αρκετά δύσκολο να χαρακτηρίσουμε εκείνα τα «κομμάτια» πού ιδιαίτερα μας έκρουσαν ευαίσθητες χορδές. Και τούτο γιατί ό,τι κι' αν διαβάσεις μέσα σ' αυτή τη συλλογή, έχει το δικό του χρώμα, την ξέχωρη εικόνα του, τη δική του μορφή. Σε «μεταφέρει» ή εικόνα τής ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ, σ' αναβαπτίζει το
----------------------
ΠΩΓΩΝΙΑΝΗ
Βαθύς ο αχός τοϋ ποταμού μιλεί στα περασμένα.
----------------------
«κιτροπερίβολο φως» του Περιβολιού, σε καθηλώνει το ΡΕCΤΟΚΕ ΑΒ ΙΜΟ, σε προβληματίζουν τα ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ και το όλο πνευματικό έργο του συμπατριώτη μας σε υποχρεώνει να μην αφήσεις έστω και στίχο έξω απ' των ματιών σου το πλήρωμα αλλά και της σκέψης το δούλεμα. Εμάς ό συμπατριώτης ποιητής μάς γοήτευσε και μάς ενθουσίασε κι' ας μάς επιτρέψει να τον ευχαριστήσουμε για τούτη την ώρα του πνευματικού μας πανηγυριού και σαν άνθρωποι πού αγαπάμε το λόγο, να τον παρατρύνουμε για μεγαλύτερους κόπους, πού θ'αποφέρουν καρπούς, για την πνευματική μας γεύση. Ιδιοτέλεια; "Όχι. Αγάπη και συμπαράσταση στο έργο-νέων πνευματικών ανθρώπων πού έχουν κοινές με όλους μας ρίζες.